Eén van mijn goede voornemens van 2009 was meer boeken van Herman Brusselmans te lezen. Tot nu toe (en we zitten toch alweer dik in april) was daar nog niet veel van gekomen. Dit moet hij vooral niet persoonlijk opvatten, aangezien mijn literaire consumptie de laatste toch een beetje op een laag pijl staat. Toen mijn favoriete langharige Gentse auteur gisteren weergaloos als gast optrad bij De Wereld Draait Door was mijn interesse alweer snel gewekt.
Helaas had ik zo snel niks voor handen, op een niet geheel legale versie van de verfilming van Ex Drummer na. Dus die werd het.
Voor wie nog niet precies weet waar de film over gaat: drie gehandicapten zoeken een drummer voor hun band en vinden deze in een bekende Vlaamse schrijver, Dries. De vergelijking met Trainspotting is al snel gemaakt: een stel debielen, onverstaanbare dialecten, verwaarloosde baby's. Sex, drugs, rock 'n roll en stront. The Feminists, Harry Mulisch, collectief verdriet en een enorm geslachtsdeel, dat
De Grotste Lul van't Stad een geheel andere betekenis geeft.
Mijn piratenversie had Engelse ondertiteling, wat eigenlijk nog niet eens zo vervelend was. Mijn West-Vlaams is toch niet zo best en gewoon Nederlandse ondertiteling zou ook maar raar geweest. Als je net denkt dat je de meeste mottigheid wel gehad heb, komt dan die eindscène, met het geweldige
Blow van Ghinzu op de achtergrond. Voor de liefhebber:
ge zijt gewaarschuwd. Tragikomisch, of beter gezegd: komi-tragisch.
)
